Gaan we naar Iran? Ja, natuurlijk gaan we naar Iran.

Vorig jaar kwam ik na de ITB in Berlijn op het idee om hiernaar toe te gaan. Een bijzondere bestemming in het Midden-Oosten met een imago wat wel een opknapbeurt kan gebruiken. Mijn eerste gedachte aan dit land zou vroeger ook niet meteen een jubelstemming bij me oproepen. Na wat documentaires gezien te hebben en me er meer in verdiept te hebben stond Iran al een tijd boven aan de lijst om te gaan bezoeken. Aan de ene kant omdat het land me enorm interessant leek en aan de andere kant om te kijken of we er iets mee konden gaan doen voor mijn reisorganisatie. Ik ben eigenaar van Middenoostenreizen.com.

Start in Teheran

Vanaf Schiphol vloog ik samen met Sandra richting Iran. Bij aankomst hadden we lange rijen, veel vragen en vooral een hoop gedoe verwacht. Echter was het tegenover gestelde waar. Na een hartelijk ‘Welcome to Iran’ konden we zo doorlopen naar de koffers. We stonden binnen een half uur buiten de luchthaven. Hier hadden we een transfer naar de stad. Na een rit van een dik uur kwamen we aan in Teheran, stad van 16 miljoen mensen. Deze mega metropool bestaat uit verschillende delen. We bleven hier maar 1 dag en moesten dus keuzes maken. We bezochten het Golestand Palace en de grote Souk in Teheran. Op de souk waren wij eerder de attractie, of althans dat dachten we, maar men kijkt gewoon graag naar elkaar in Iran.

We waren vandaag op pad met gids Hanniya, een dame. Ze vertelde ons veel over het leven in een stad als Teheran, de goede dingen maar ook de mindere dingen. Ze was erg open en zei ons ook meteen dat we alles konden vragen. Ze was naast gids ook docent op een universiteit, sieradenmaakster en industrieel vormgeefster. Ze vertelde dat het economisch gezien even geen pretje is in Teheran, alles is duur en men moet meerdere baantjes hebben om te overleven. Op naar het Golestan Palace. Dit paleis is een koninklijke residentie geweest van verschillende vorsten. Te bekijken zijn de grote marmeren troon, de windtorens, de spiegelkamer en de diverse architectuur uit het westen. Het paleis is alleen nog maar in gebruik voor bezoekers. Na dit paleis te hebben ontdekt, gingen we onze eerste kebab eten in Teheran, finally. Al bijna 2 dagen in Iran en nog geen kebab gegeten, dat is vreemd. Na deze uitgebreide lunch gingen we verder de stad in en reden we langs de vroegere ambassade van Amerika. Een soort megafort midden in de stad. Bizar.

Met een binnenlandse vlucht van Teheran naar Shiraz

Vroeg op de avond vlogen we richting Shiraz. Omdat we niet heel veel dagen hadden, besloten we deze binnenlandse vlucht te nemen. Vanuit Shiraz bezochten we Persopolis. Persepolis is een stad die is gebouwd door Koning Darius I. Dit was de stad van de Perzen, vrij vertaald. Het was echter geen stad, maar meer een plek waar de koningen (Sjah’s) audiënties hielden. Ik vond Persepolis zelf een beetje tegenvallen. Misschien dat het meespeelde dat het enorm regende, maar het was niet echt spectaculair. De verhalen zijn daarentegen wel heel mooi en dus zeker goed dat het op de route lag. In de avond zijn we gaan eten in een oud stadhuis. Een super mooi restaurant midden in de stad. In Shiraz werd ons ook steeds duidelijker dat het eigenlijk superrelaxt reizen is in Iran. We konden overal over straat, over het algemeen spraken de mensen redelijk Engels, het eten was lekker en het gevoel was goed!

Tip in Shiraz: Shapouri Restaurant

Heel avontuur om in Yazd te komen

Na Shiraz stond Yazd op het programma. Een iets wat conservatievere stad gelegen in de droge vlaktes van Iran. Maar hier kwamen we niet zomaar aan. Onderweg werden we gestopt door de politie we moesten alles uit de auto halen en koffers open maken voor de check. Toen ze eenmaal doorhadden dat we echt toeristen waren en niks mee smokkelden, verontschuldigde de mannen zich een keer of 10 en konden we door rijden. Een stuk verder op in de bergen, daar waar je echt niemand verwacht als je er rijdt, werden we aangehouden. We kregen een bekeuring omdat we 2 kilometer terug een vrachtwagen in hadden gehaald bij doorgetrokken streep. Ook in Iran verboden dus. Maar serieus, een gebied waar geen hond op de weg is, is er dus wel politie. Die dat ook nog ziet. Maar goed, omgerekend kostte dit € 15,-. Dus dat viel weer mee.

Mini me & de GVR

Aangekomen in Yazd werden we opgewacht door Mini Me & de GVR (zie foto.). Dit waren de poortwachters van het hotel. Gevolg, we lagen op de grond van het lachen. Onaardig voor die meneer misschien, maar het was net een slechte film. We sliepen hier in een karavanserai. Die fungeerde vroeger als veilige overnachtingsplek voor reizende handelaren (karavanen). Superleuke plek om te slapen in Yazd. De volgende dag gingen we op pad om meer te weten te komen over het Zoroastrisme, een wat onbekender geloof. We vonden het eigenlijk te gênant om te vragen of de poortwachters nog even met ons op de foto wilden. Maar, schijnbaar waren we niet de eersten. Voor we weer weg gingen vroeg de grote snor zelf of we niet nog op de foto wilden. NATUURLIJK! Even later hadden we onze eigen karavanserai gevonden voor de overnachting. Supermooie plek, centraal gelegen, maar wat een kutbedden.

Na een gebroken nachtje gingen we verder met een nieuwe gids, Mehdi. Mehdi; had zelf een travel agency en deed dit werk eigenlijk niet zo vaak meer. Toch nam hij ons 2 dagen mee op pad. Hij reed in een soort nep-Mercedes. Een Jack. Enorm populaire auto in Iran. Yazd is een mooie woestijnstad gelegen in centraal Iran. We bezochten de vuurtempels van het Zoroastrisme. Een van de oudste religies ter wereld. We aten bij een populair restauant in Yazd, waar ze eindelijk echt goede koffie hadden! In de middag bezochten we de moskee van Yazd, erg indrukwekkend. Hier kregen we meteen een lesje islamitisch geloof van Mehdi: het verschil tussen Soennieten en Sjiieten. Op veel plekken ter wereld kunnen deze twee stromingen absoluut niet samen. In Yazd bidden ze in dezelfde moskee. Het schijnt in Iran helemaal geen probleem te zijn en men leeft rustig tussen en met elkaar.

Na Yazd was het weer tijd om richting Teheran terug te reizen. Maar niet voordat we een stop maakte in het ultra-conservatieve Qom. Deze stad is hét geloofsmekka van Iran. Hier is het mausoleum van Fatemeh en zetelen de Ayatollahs. Dit was tevens ook de enige plek waar Sandra volledig gesluierd over straat moest. Daar liep ik dan met mijn pinguin over straat. Qom maakte erg veel indruk. Het is echt een bedevaartsoort waar men compleet hysterisch een uiting geeft aan dit geloof. Wat erg grappig was in Qom is dat de agenten er rond liepen met gekleurde plumeaus. Deze gebruiken ze om mensen aan te tikken die zich niet aan de kledingvoorschriften hielden. Ze gebruikte de plumeaus zodat ze geen stokken of geweren hoefden te gebruiken.

Uptown Teheran: wodka, feest & vertaalapps

Na Qom reden we terug naar Teheran. Hier hadden we afgesproken met de zus van een Iraanse vriendin uit Nederland. Ze woonde echt in uptown Teheran. Het noordelijke deel van de stad is te vergelijken met Manhattan. Prachtige gebouwen, dure winkels en de dames lopen er in korte jassen en met nog-net-een-hoofddoekje-op. Na dit deel van de stad gezien te hebben had Bahare een feestje voor ons in petto. Nu hadden we een kleine taalbarrière want ze sprak geen Engels en wij geen Farsi, maar het was ons wel duidelijk dat een feestje in Iran van alles kan zijn. Vertaalapps zijn echt een uitvinding by the way! Na een half uurtje rijden kwamen we aan bij een vriendin van haar. En het was echt een feestje. We werden hartelijk ontvangen door een vriendin die half in Duitsland, half in Teheran woont. Er stond wodka op tafel, wijn en heel veel lekker eten. Niemand die er raar van opkeek. Schijnt gewoon super normaal te zijn, thuis gebeurt van alles.

Na deze leuke avond gingen we de volgende dag skiën! We reden al vroeg richting het Dizin Ski-gebied. Via een prachtige bergroute kwamen we aan in het skigebied. We hadden ons er al de hele week op verheugd om te gaan skiën in Iran, we waren dus goed voorbereid. Jammer alleen dat we na 3 uur rijden bij een dichte skilift stonden en dat we zo ongeveer de enige mensen in het hotel waren. Op het personeel na gewoon de enige. We besloten terug te rijden naar Teheran en hebben toen het paleis van de Sjah bezocht. Zeker een goedmaker voor die dag.

Tip: Skigebied: Dizin: Als het open is. Supermooi, rustig en meer pistes dan bijvoorbeeld in Tochal

Eerst indruk van Iran als vakantieland

Ik kijk terug op een prachtige en leerzame reis. Wat een mooie natuur en cultuur heeft dit land. Echter moet je ook tegen teleurstellingen kunnen, want ondanks enige organisatie gaat er nog redelijk vaak wat mis. Nu hoort dit natuurlijk bij het reizen, maar bereid je hier maar extra goed voor. Ik ga in ieder geval zo snel mogelijk weer een keer terug om op die skipiste te staan! Wil je meer foto’s zien? Kijk dan nog even op mijn site van middenoostenreizen.com.