Rotterdam is een wereldstad. Dat durf ik wel te stellen. Om dat te ervaren begin ik eerst met een paar tips, zodat je het zelf ook te kunt ervaren als je van plan bent om Rotterdam te ontdekken. Ten eerste moet je Rotterdam vooral niet willen vergelijken. Rotterdam is geen Amsterdam, geen Londen, geen Berlijn. Rotterdam is Rotterdam. Ten tweede moet je ook geen wonderen van Rotterdam verwachten. De historie van de stad is bekend. Het overgrote deel lag na de Tweede Oorlog volledig in puin en dat betekent dat er in tegenstelling tot Amsterdam, Londen of Parijs nog weinig aan historie te vinden is.

Rotterdam voor beginners: het Rondje Rotterdam

Ik vernam van een goede vriendin dat ze Rotterdam niet bepaald gezellig vond. De sfeer ontbrak voor haar als gevoelsmens. En dat puntje van kritiek kon ik in eerste instantie wel beamen. Eenmaal aangekomen op het schitterende ontworpen en indrukkende centraal station van Rotterdam was het net voor de middag alsof iedereen naar de kerk was. De straten waren rustig en het centrum van Rotterdam werd bij lange na niet bestormd door Primark-dagtoeristen. Voor ons verder niet interessant, want wij hadden vooraf ervoor gekozen om de Tweet van Rotterdam.info aan te houden. Zij tipten ons om het routebordje “Rondje Rotterdam” aan te houden. De route Rondje Rotterdam is ruim 10 kilometer lang en brengt je te voet of per fiets langs de meest bijzondere bezienswaardigheden van Rotterdam. Wij ervoor kozen om de stad te voet te doen.

Temper verwachtingen en laat je verrassen

De keuze om Rotterdam als toerist te bewonderen was een bewuste. Vooraf hadden we een te grote keuze aan ideeën en zo goed kenden we (de bereikbaarheid van alle attracties in) Rotterdam nou ook weer niet. En met 24 graden en zon in het vooruitzicht wilden we zo min mogelijk tijd binnen besteden. Het Wereldmuseum, het Maritiem Museum en het Museum Boijmans van Beuningen stonden dus niet op ons lijstje om te bezoeken dit keer. Het Rondje Rotterdam was dus een welkome oplossing om ons op weg te helpen. Een groot voordeel voor onszelf was het opvolgen van onze eigen eerstgenoemde tips. We gingen er blanco in en de enige verwachting die we hadden, was het zien van veel architectonische hoogstandjes. En we wilden graag vegetarisch kunnen eten.

Dame van Floor is onze privé-VVV

Na het centraal station liepen we al snel in de richting van de schouwburg en De Lijnbaan. Rond het moderne plein dronken we een heerlijke latte machiatto en aten we een heerlijk broodje bij Floor. Normaal iets wat ik niet perse zou noemen, maar de lieve service van de jongedame maakte dit bezoek een mention waard. Op bezoek naar vegetarische en biologische locaties op de route, kregen we namelijk een tip die onze dag later helemaal zou maken. Na deze vroege lunch liepen we het rondje via de koopgoot, het gemeentehuis, Dudok en de markt richting de oude Erasmusuniversiteit. Dudok is een hippe tent waar je ongetwijfeld heerlijk kunt genieten van een goede maaltijd en een gezellig drankje, voor ons kwam het na onze lunch net iets te snel en het was ook net iets te hip. Maar dat is slechts een gevoel.

Must-see: toeristenoord Markthal Rotterdam

Na een rondje langs de Erasmusuniversiteit, het oude historische PTT-pand en een moderne maar qua architectuur mislukte stadsbilbliotheek lopen we vol tegen de splinternieuwe en hypermoderne Markthal. Die stond wel op mijn “to-see-lijstje”. Ik vind de Markthal in Rotterdam absoluut de moeite van een bezoek waard. De inrichting van de marktkramen deed me even doen denken aan mijn reisje naar Marokko onlangs. Het enige verschil is dat de meeste marktkramen verschillende producten verkopen in plaats van allemaal hetzelfde. En de prijzen waar beduidend anders. De Markthal is in mijn beleving één grote foodcourt die erg slim is uitgedacht met marktkramen die elkaar goed versterken. De restaurantjes die overal te vinden zijn, kennen echter toeristische prijzen. Een cheeseburger in een burgerrestaurant is bijvoorbeeld € 14,50 en daarmee niet per definitie een koopje. Ook mijn medium beker met fruitsap was € 3,- en dan te bedenken dat ik dit bij een heel simpel kraampje haalde en niet bij iets van het niveautje La Place. En een plasje van € 0,70 in een niet bijzonder schone urinoir vind ik een duur plasje. De mensen die we bij het centraal station misten, waren overigens hier massaal aanwezig. Een prachtig toeristenoord dus.

Aan de andere kant van de Maas is het smullen

Vanaf hier liepen we door de kubuswoningen in de richting van de oude haven. Hier bevindt zich een kleine haven waar oude schepen liggen en tevens het bijzondere gebouw dat onderdeel is van het Mariniers Museum. Het Westmeijer logo op het dak van het gebouw is werkelijk een afbreuk van het beeld, maar goed. Via de Wijnhoven lopen we langs een bijzonder “woonboothotel” (H2Otel) en verderop in het water ligt Vessel 11, een lichtschip dat na zijn werk voor de Engelse en Ierse kust nu dienst doet als café/restaurant. Er zijn hier regelmatig live-optredens en de menukaart oogt op het eerste gezicht goed en betaalbaar. Wij lopen even verder om iets verderop via de Erasmusbrug de oversteek te maken naar de andere kant van de Maas. Daar is het voor mij – als liefhebber van moderne architectuur en hoogbouw – smullen geblazen. Niet alleen de brug heeft mijn aandacht, maar ook mijn zicht op de gebouwen als de Euromast, de Rotterdam (een drieling-gebouw ontworpen door held Rem Koolhaas), de Cruise Terminal, het World Port Center en de Montevideo maken indruk op me. Rotterdam durft zichzelf het Manhattan aan de Maas te noemen. Het is wel erg overdreven om jezelf met de skyline van New York te vergelijken, maar in Nederland is er in mijn beleving geen skyline mooier dan die van Rotterdam. En als daar straks nog die enorme reuzenrad bijkomt, wordt het alleen nog maar meer smullen.

Chillen aan de Maas bij Fenix Food Factory

Als kind van een Holland America Lijn matroos wil ik natuurlijk nog even in de buurt van Hotel New York vertoeven. Aan de overkant van dit zeldzaam historische pand wacht ons namelijk ook onze tweede lunchlocatie, de Fenix Food Factory. Dit was de gouden tip die we via de dame van Floor eerder vandaag kregen. In deze loodsen die je via een moderne brug kunt bereiken, vind je een verzameling van lokale horeca-initiatieven onder één dak. Een soort Markthal, maar dan meer alternatief en vooral veel knusser. Zoek je sfeer in Rotterdam, dan is de Fenix Food Factory echt een must experience locatie. Het leuke is dat je bij het ene kraampje bijvoorbeeld kan kiezen tussen allerlei soorten kazen. Bij het bakkertje verderop haal je dan weer je brood. Met dat alles op één plankje kan je vervolgens heerlijk je eigen lunch volledig op smaak prepareren en opeten. Vergeet daarbij niet zo’n heerlijk lokaal biertje te halen. In combinatie met het zonnetje en een plekje langs de Maas is het heerlijk genieten. Het leuke is dat we hier allerlei soorten mensen tegenkomen. Van oud tot jong, van kak tot alternatief. Eten verbindt! Nog even terugkomen op die moderne brug: liefdesstelletjes zijn begonnen hun liefde voor elkaar in het slot te gooien en deze op te hangen aan de brug. Een beetje Pont des Arts in Parijs dus, maar dan nog redelijk aan het begin van dit liefdesverhaal.

De voetjes rust en een wijntje in de zon

Het blijkt ons iets te gezellig hier. Bovendien zijn we na zo’n 10 kilometer lopen op. De voetjes willen niet meer. We hebben echter nog een diner te goed in het Indiaas restaurant Evergreen Veggies. Om het genieten er wel in te houden, besluiten we om onze voetjes niet teveel te belasten. We nemen daarom een watertaxi aan de overzijde van Fenix bij hotel New York. De vrolijke kapitein brengt ons vol plezier nabij Blaak. Vanaf hier moeten we nog even lopen. We zijn wat vroeg, dus we doen nog even een heerlijk wijntje bij Appart, een restaurantje in de Oude Haven. We worden hier vriendelijk geholpen en merken nu pas hoeveel toeristen hetzelfde rondje doen als wij. We filosoferen hier hardop over wat ons te wachten staat in het vegetarisch restaurantje dat we we hebben gereserveerd. Met een mager zesje zijn de recensies niet alleen maar positiefs.

Een verrassend lekker fijn vegetarisch diner

We zien onszelf als mensen die zelf iets willen ervaren om te beoordelen. Bovendien willen we vegetarisch eten en die keuze is niet heel makkelijk in Rotterdam. Het restaurant is bij onze komst nog helemaal leeg. Om half 7 ’s avonds zijn wij de eersten. We zijn meer dan welkom. We proberen het lekkerste van de kaart te reserveren en dat blijkt allemaal meer dan goed uit te pakken. De dame sloft wat heen en weer, stiekem herken ik een beetje mijn Aziatische tempo. Ze is uiterst vriendelijk en serveert het ons het ene na het andere lekker hapje. Het is – ook typisch Aziatisch – veel te veel, we zijn snel verzadigd. We concluderen dat we heerlijk hebben gegeten en vriendelijk zijn geholpen. Met een handjevol bezoekers komt de sfeer er moeilijk in, maar verder scoort het restaurant op basis van het eten een dikke voldoende.

Toch een beetje vergelijken

De dag zit er op en we merken dat we mede dankzij de zon en de uitgebreide route een goede kijk hebben gekregen op Rotterdam. Onze eerste ontmoeting sinds lange tijd met de tal van attracties hebben indruk op ons gemaakt. Als we achteraf de blik met vergelijkingen opentrekken kunnen we van Rotterdam opmerken dat je qua sfeer meer afhankelijk bent van diverse pleinen en stekjes waar cafés en restaurants zich verzamelen tot gezellige eet- en borrelgelegenheden. Als ik Rotterdam bijvoorbeeld vergelijk met een toeristenstad als Amsterdam of Kopenhagen, vinden we hier toch wat minder verborgen restaurantjes in de stadskern. Je wordt minder snel verrast of getriggerd. Je ziet hier ook beduidend minder toeristen. Waar Amsterdam miljoenen toeristen ontvangt op jaarbasis, moet Rotterdam het doen met een schamele half miljoen.

Rotterdam heeft ambities om wereldstad te worden

Misschien past het ook niet bij Rotterdam. De mentaliteit “geen woorden maar daden” lijkt je hier meer terug te vinden, terwijl in Amsterdam meer geleefd wordt. In Amsterdam lijkt alles te kunnen, terwijl Rotterdam liever de handen uit de mouwen lijkt steken en zich als hardwerkende stad neer te willen zetten. Het gevolg van al dat harde werk zijn prestigieuze gebouwen, de grootste haven van Europa en voldoende attracties om toeristisch gezien mee te doen. De ambitie om groot te denken, om fantasie de ruimte te geven in creativiteit en om daadwerkelijk te doen wat je ambieert, maakt het voor mij dat die identiteit van Rotterdam iets meer lijkt te passen bij mijn identiteit. De stad heeft dan in mijn optiek genoeg te zien, te doen en te beleven, mits je je verwachtingen daarop aanpast en de stad bij voorbaat en achteraf niet vergelijkt met andere grote steden.

Rotterdam is een wereldstad op zich en wordt alleen nog maar indrukwekkender.