Florence: de sfeervolle hoofdstad van de levendige regio Toscane. Als ik alleen al aan de stad denk, voel ik de vlinders door mijn lichaam fladderen. Florence is liefde. Florence is puur. Florence is thuis komen. De Florentijnen zijn open en aardig, de kunst uit de renaissance is inspirerend en ontroerend en de sfeer is heerlijk. Het Florentijnse leven laat je het liefst nooit meer los.
Terwijl je door de pittoreske steegjes loopt, voel je de energie van de stad tot je door dringen. Iedereen gedraagt zich op-en-top relaxt. Niemand heeft haast en iedereen geniet hardop. De architectuur is adembenemend: witte stenen, blauw marmer, gedetailleerde katholieke beelden en rode daken. Florence voelt zo lekker en veilig. Het liefst verlaat je de stad nooit meer.
Genieten op de Piazzale Michelangelo en van de San Salvatore al Monte
De jonge locals – en zelfs veel ouderen – spreken Engels, waardoor je zo een gesprek aanknoopt. Deze gesprekken resulteren in onvergetelijke avonturen. Zo werden mijn reismaatje en ik, tijdens het genieten van het uitzicht over Florence op de Piazzale Michelangelo, door een erg contente Florentijnse opa aangesproken: ‘Leuke hoedjes hebben jullie op. Zijn jullie hier op vakantie?’ Als verre van wantrouwig, en misschien een tikkeltje naïeve, jonge vrouw antwoord ik maar al te graag op dit soort gezellige vragen.
Mijn reactie werd hartelijk ontvangen. De opa stelde zich voor en vertelde ons over een authentiek Italiaans kerkje boven Piazzale Michelangelo: San Salvatore al Monte (zie foto). We liepen met hem mee over steile en kiezelachtige weggetjes omhoog. Opeens, vanachter de bomen, doemde daar een klein wit, met de bekende blauwe marmeren stenen, kerkje op. Voor de kerk bevond zich een rijk-ogende begraafplaats waar, volgens onze personal gids, Armani en Gucci lagen.
La Dolce Vita!
In Florence is het niet moeilijk om te genieten van La Dolce Vita. Elk straatje en elk plein biedt een scala van lekkere Italiaanse restaurants aan. Maar voor het echte Florence moet je niet bij de eerste de beste nette tent neerploffen. Dat verraadt eigenlijk al dat het gericht is op toeristen. Ga voor het echte werk naar binnen bij restaurants met papieren kleedjes, een schattig kaarsje op tafel en een simpel interieur.
Nabij Palazzo Pitti, na de Ponte Vecchio te hebben overgestoken, vind je een plein waar alleen maar Florentijnen en een paar toeristen voorkomen: Piazza di Santo Spirito. Plof neer op een gezellig terras, geniet van de sfeer en bestel een echt Florentijns gerecht zoals een Panzanella (broodsalade) of gegrild vlees. Een aanrader is het restaurant Borgo Antico. De sfeer is hier zo lekker. Zelfs de meest wereldvreemde mensen voelen zich hier thuis. Bestel hier hoe dan ook een pizza, want de zelfgemaakte tomatensaus is verser dan vers! Ik heb nog nooit zulke lekkere tomatensaus gehad. Wijn kost hier ook geen drol. Geniet van het leven!
We ontmoetten al snel een groep Florentijnse mannen die ons lieten kennis maken met een shotje bestaande uit Bacardi, olijfolie en een olijfje toe om op te eten. Na een uurtje socializen stelden de casanova’s aan ons voor om mee te gaan naar een openlucht discotheek bovenop een berg bij het Piazzale Michelangelo. We werden voorgesteld aan de uitsmijters en liepen zo de honderd meter lange rij vol met net geklede popelende Italiaanse dames en heren voorbij. Eenmaal binnen dansten we urenlang met op de achtergrond het bekende Santa Maria del Fiore.
Florence is meer dan een Italiaanse stad met mooie kunst en lekker eten. Florence is liefde, energie en thuis.
1 reacties
Wat een leuk verhaal Eline! Mooi geschreven XXX