Het is mijn tweede keer in de stad Lille. Samen met het Italiaanse Genua de culturele hoofdstad van Europa. De eerste keer kwam ik tussen de ruime overstaptijd van twee treinreizen niet verder dan het beginstukje van het centrum. Nu heb ik 3 dagen de tijd om echt eens de stad nader te bekijken.

Er zijn veel hotels in Lille. Ik verkies het Best Hotel aan de rand van het centrum van Lille. Onder het hotel zit metrohalte Gambetta die mij in 2 stops naar het centrum brengt. Het metrosysteem van Lille is totaal niet van complex, er zijn slechts 2 lijnen die elkaar op 2 trefpunten raken voor een eventuele overstap. De ene lijn gaat van west naar oost, de ander gaat van noord naar zuid en vanuit daar naar noord-west. Ook hier – net als in Parijs – stap je in de metro in de richting van het eindpunt om uit te stappen bij de halte waar je moet zijn.

De bekendste inwoner van Lille heeft zijn eigen plein

Halte Rihour zet mij in het hart van Lille neer. Eenmaal boven de grond sta ik op de grote Place Général Charles de Gaulle meteen oog in oog met een paar schitterende gebouwen. Om te beginnen zie ik het oude beursgebouw van Lille. Al vaak op de nominatie gestaan om zijn plek te verliezen, waar het niet dat particuliere bedrijven allemaal stukjes van het pand hebben opgekocht om het pand voor het straatbeeld van Lille-centrum te behouden. Alle die bedrijven hebben een eigen logo op het pand in de vorm van een wapen. Als ik een klein stapje naar rechts bijdraai zie ik eveneens een schitterend gebouw. Het gebouw is al jaren in het bezit van Voix de la Paix (stem van de vrede), de grootste en redelijk linkse krant in Lille. Naast de krant zit een oud theatertje.

Een mix van kleuren en architectuur

Ik besluit terug te draaien en het straatje te pakken die me langs de oude beurs voert. Daar treffen we een prachtige belfort aan dat vast zit aan een groot gebouw. Dit is de Kamer van Koophandel gelegen op de Plâce du Théatre. Naast de Kamer van Koophandel zit het operagebouw van Lille. Mijn mond valt nu al open. Ik ben amper 100 meter verder of de oude gebouw van bijzondere architectuur hebben me al betoverd. Het mooie is dat veel gebouwen in Lille een mengelmoes zijn van culturen. De vele kleuren komen vooral voort uit de Nederlandstalige (Vlaamse) cultuurinvloeden, terwijl de Romeinse architectuur ook volop vertegenwoordigd is in deze stad.

Ik loop van Plâce du Théatre richting de l’Hospice Comtesse, wederom een mooi staaltje architectuur. Het gebouw heeft tal van functies gehad, waaronder een hospice en een weeshuis. Een oerlelijk bijna Oost-blok woest statig gebouw trekt mijn aandacht. Het blijkt de rechtbank te zijn. Wellicht wil de staat met dit verschrikkelijk lelijke gebouw mensen afschrikken om ooit iets ongeoorloofd te doen. Wegwezen hier, terug naar de beeldschone architectuur van Lille. Daarvoor hoef je niet ver te lopen, want via een schattig straatje met leuke hebbedingetjeswinkeltjes lopen we via het pittoreske pleintje Place aux Oignons richting de Notre Dame de la Treille.

De mooiste kerkorgel staat in Lille

Een op het eerste oog een wat grauwe grijze kerk. Na een pittig trapje stap ik de kerk binnen. Ik hou van kerken, los van religie en deze mag er zijn. Wat een gave kerk. Schitterende beelden, mooie architectuur en één van de mooiste kerkorgels die ik ooit in mijn leven heb gezien. Ze hebben er 2. Een “kleine gewone” en een joekel van een instrument met zo lijkt wel honderden pijpen. Bij navraag blijken het er 7.000 te zijn. Dit is de enige orgel ter wereld die de oude techniek heeft gekoppeld aan de nieuwe techniek. Meer dan 500 meter aan LAN-bekabeling zorgt ervoor dat alle pijpen aan elkaar worden verbonden en daadwerkelijk kunnen functioneren. Iemand bespeelt bovendien de orgel. De klanken raken mij, kippenvel.

Het mooie van deze kerk is dat de complete oudheid van de kerk aan de achterzijde (of voorzijde afhankelijk hoe je dit bekijkt) voorzien is van een bijzonder moderne gevel van glas in lood. Dat zie je echter alleen aan de binnenkant, waarin het daglicht diverse bijbelse figuren toont. Aan de buitenkant zie je echter niet veel anders dan een grijze/witte gevel conform de architectuur van het gebouw. Bijzonder.

Lille’s cultuurgoed verliest van de zon

Via deze kerk – inmiddels loop ik op mijn dooie akkertje inclusief koffiestop al zo’n 3 uur – slenter ik nog door wat straatjes. Er is dit grote rondje dat ik loop nog heel veel meer te zien. Van kogels in de muren uit de oorlogstijd tot winkelpandjes met een verhaal. Bovendien is dit slechts een stukje van de stadshistorie in het hart van het centrum. Ik sla sowieso het huis waar Charles de Gaulle geboren is over. Het oude station in het centrum komt eveneens niet voor op mijn route van vandaag. Het complete nieuwbouw winkelcentrum Euralille laat ik volledig links liggen.

Het zonnetje begint te schijnen. Er is weliswaar nog genoeg cultuur in Lille te zien, maar voor vandaag is het wel genoeg! Het wordt tijd om de vele, vele, vele terrasjes te ontdekken. Niet geheel toevallig dat in deze agglomeratie van 1 miljoen mensen zoveel terrasjes zijn. Zo’n 100.000 inwoners van Lille en omgeving zijn studenten. De stad en de vele zijstraten van het centrum bruisen. Je kan ook prima winkelen in Lille. Er zijn enorm veel winkels. Van grote ketens in de grote winkelstraten tot de leukste prulzaakjes in de zijstraten. Ik eet een broodje bij St. Paul en geniet van een kop koffie als ik op het terras al die indrukken op mij laat inwerken. Als de avond valt eet ik een stuk uitgebreider en heerlijk bij restaurant La Paix op Place Rihour. Niet duur, net als Lille qua prijzen totaal geen Parijs is.

Een keurig hotel in een levendige buitenwijk

Daar pak ik de metro terug naar mijn hotel. Ik pak nog even een biertje in een kroegje verderop. Het is een warme avond. Studenten vullen dit café, terwijl wat muzikanten voor de deur met elkaar jammen. Wat een geluk. Het hotel bevindt zich overigens in een ware multiculti-wijk. Er zijn dus veel leuke invloeden hier te vinden. En dat zal ik een dag later ervaren als ik in mijn eenvoudige, maar nette hotel ontwaak. Terwijl de eigenaar van het hotelletje zich uit de naad loopt om zijn gasten het naar de zin te maken bij het ontbijt, wordt buiten de “zwarte markt” opgebouwd. Ik doe nog even snel een rondje en scoor nog wat vers fruit en stokbrood, alvorens ik weer terug ga naar Nederland.

Mede dankzij het mooie weer heeft het openluchtmuseum Lille enorm veel indruk op mij gemaakt. Zeker voor herhaling vatbaar… Voor de schoonheid, de theaters, de winkels, de pleinen, de cafés… voor Lille!