Het begon als een ambassadeursreis naar Libanon. We eindigde op de geitenmarkt in Nizwa, Oman. Wil je weten hoe dit zo kwam? Lees dan even verder voor ons avontuur.

Van Libanon naar Oman

Ieder jaar organiseren we met Middenoostenreizen.com een ambassadeursreis naar een van onze bijzondere bestemmingen. Dit jaar stond Libanon op de planning. Van 21 tot 28 maart stond een week gepland, we hadden wederom een leuke groep bij elkaar en we waren erg enthousiast. Maar toen werd het afgelopen februari (helaas) erg onrustig in Libanon, waardoor er wat afzeggingen waren en alleen de hardcore groep overbleef. Na wat meer onheilspellende berichten uit Libanon was het niet meer verstandig om naar Libanon te reizen.

Aangezien we nu nog maar met zijn vieren over waren en we allemaal toch een week vakantie hadden gepland, moest er een nieuw plan komen. Gelukkig was dit niet zo moeilijk; we hebben de tickets naar Beiroet geannuleerd en vlogen nu 21 maart van Amsterdam naar Muscat.

Ik ga je bij deze meteen even voorstellen aan het hardcore Middenoostenreizen.com ambassadeursteam.

1. Ilona Janssen
2. Rene Niemarkt
3. Tommy Janssen
4. Ik…

Start in Muscat

Na een vlucht met KLM via Doha naar Muscat kwamen we laat in de avond aan op de luchthaven. Hier stond Ahmed, onze lokale agent, ons op te wachten. We gingen opweg naar het Shangri-La Hotel. Een groot complex gelegen in een mooie baai bij Muscat. Toen we er bijna waren ging het toch bijna mis in het veilige Oman. Er staken twee ezels de weg over. Ahmed was zo druk aan het vertellen dat hij deze moeder en dochter even over het hoofd had gezien. Waren we niet eens in Libanon en toch bijna dood. Een spannend begin is het halve werk. Hier is ook meteen de slogan van de reis geboren: “Adventure is in our DNA”. Voor de oplettende lezer, deze slogan is niet geheel authentiek, maar geleend van een groot automerk. 🙂

Onze eerste dag was niet echt avontuurlijk maar wel onwijs relaxed. We stonden op in een heerlijke 32 graden aan het prachtige strand van het Shangri-La complex. Blauwe zee, heerlijk zandstrand en een vrije ochtend volgde. Lekker om de reis zo te beginnen. In de middag had ik een afspraak met Tonnie, onze vaste blogger uit Oman. Zij heeft me even bijgepraat over het wel en wee in Oman en wat goede tips gegeven. Hierna begon de reis dan echt.

We bezochten de Souq in Muttrach en gingen die avond traditioneel eten met Ahmed. Na wat omzwervingen kwamen we bij een restaurant uit met over de gehele gevel geschreven: Turkish Food. Wij vonden dat wel grappig, zoals je begrijpt. Na deze heerlijk lokale maaltijd gingen we nog even na borrelen en slapen. In de ochtend stonden we vroeg op om de reis te beginnen. Eerste etappe: Muscat – Sur – Ras AL Jinzz.

Naar Turtle Beach / Turtle Refugeescamp

In de ochtend kregen we de uitleg over de 4-wheeldrive en alle benodigdheden voor de reis. Je krijgt altijd een noodtelefoon, klapstoelen, kaart van Oman, GPS en koelbox mee voor onderweg. Vanuit Muscat reden we richting Finnsbeach waar we onze eerste stop maakten voor wat foto’s. Een mooi wit strand met jawel: kamelen op het strand. Dat was zeker een foto waard (lees: ruim 100 foto’s).

Een weetje: kamelen worden aan de voorpoten vastgebonden zodat ze niet zo ver weglopen en de herder ze dus niet zo ver hoeft te zoeken (er bestaan geen wilde kamelen).

Na deze eerste stop met wauw-effect werd het tijd voor actie. We gingen richting Wadi Shab. We reden langs de kust richting Wadi Shab. Na ons eerste stuk off-road moesten we de conclusie trekken dat we de weg kwijt waren. We draaiden om en kwamen uiteindelijk op de snelweg terecht en reden in een keer naar Wadi Shab. Hier trokken we onze zwembroeken en dichte schoenen aan en gingen we op pad. Na een klein stukje varen stond ons een hike van zo’n 1,5 uur tot het eindpunt te wachten. Toen we aankwamen bij het eindpunt, konden we nog een stuk verder zwemmen. Na een stukje zwemmen, kwamen we bij een grot uit met super helder en blauw water. Na een lunch in het nabijgelegen Wadi Shab Resort gingen we verder richting Sur en het schilpaddenstrand.

Eenmaal aangekomen bij Turtle Beach was er even een moment van verstandsverbijstering: uh.. is het hier? We lieten de koffers nog even staan, want volgens mij is het hier niet. Eerst even kijken. Het eerste aanzicht van Turtle Beach lijkt meer op een vluchtelingenkamp als een hotel/resort. Misschien kwam het ook omdat we net uit 5-sterrenresort Shangri-La kwamen. Of was het gewoon de troosteloze omgeving. Rondom Turtle Beach zijn er 2 hotels. Het hotel waar wij verbleven (al redelijk prijzig) en het Ras Al Jinzz op het schilpaddenstrand zelf. Dit is echter belachelijk duur en het hotel stelt niet veel voor.

Toen we eenmaal binnen kwamen bij het ‘resort’ viel het allemaal best mee en bleek het een gezellig kamp te zijn waar ze zelfs goede (let op goede) wijn en bier serveerden. Onze dag kon niet meer stuk. Het strand waar de schilpadden leven is een beschermd natuurgebied en je kunt ook alleen op gezette tijden het strand bezoeken: om 21:00 uur in de avond of 05:00 uur in de ochtend. In de ochtend is het minder druk en mag je foto’s maken.

Quad rijden in de woestijn

Na onze schilpaddenervaring reden we het binnenland in. Vandaag stond de woestijn op het programma en Jabal Akhdar, oftewel ‘de groene berg’. We reden vanuit Ras al Hadd richting het woestijnkamp. We hadden om 12:00 uur afgesproken met de man van het woestijnkamp bij het benzinestation in Al Musal. Toen we hier aankwamen stond deze meneer hier al klaar. Een hippe Arabier. Hij droeg zijn traditionele witte dishdasha met bijbehorende kleurrijke hoofdsjaal. Maar wel met een hippe mega Armani zonnebril, en horloge, en hippe slippers aan de voeten.

Deze traditionele hipster nam ons mee de woestijn in. Eerst natuurlijk even de banden leeg laten lopen voor de grip en toen konden we los. We scheurden richting het Arabian Oryx Camp. Hier wisselde we de Jeep om voor quads. Mocht je in de gelegenheid zijn om in de woestijn met een quad te rijden: DOEN! Bij het Arabian Oryx Camp kun je voor 10 rial – zo’n 22 euro – een half uur tot drie kwartier op pad met de quads. Uiteraard onder begeleiding van een van de mannen van het kamp. Hij rijdt voorop. Je kunt best af en toe het gas in houden om vervolgens haast te maken om bij de groep te blijven.

Na deze intensieve quadtocht werd de lunch ons aangeboden en konden we erna met een volle maag weer terug de bewoonde wereld in. Na de banden weer opgepompt te hebben reden we verder richting Jabal Akhdar (Jabal = berg).

We reden naar dit gebied met als hoofddoel het Alila hotel te bereiken waar we gingen overnachten. Vanuit de woestijn is het ongeveer uurtje rijden richting het begin van de berg. Onderaan de berg is een politiepost die controleert of je een 4WD bij je hebt. Als dit niet zo is mag je de berg niet op. Als je eenmaal bij de berg bent, is het nog maar 30 kilometer naar het Alila hotel. Deze 30 kilometers duren wel dik 2 uur. De 4WD heb je op sommige stukken dan ook echt nodig en overal langs de weg staan borden met STAY IN LOW GEAR. Het is een prachtige route, maar rijd rustig. Superstijl!

Alila hotel Oman – gewoon doen!

Na 2 uur bergpas rijden kwamen we aan bij het Alila hotel. Wauw. Een van de mooiste hotels waar ik ooit ben geweest. Alles is gemaakt met materialen uit de omgeving en alles is van duurzame en lokale materialen gemaakt. Het hotel is volledig in harmonie met de omgeving. Het ligt op 2.000 meter hoogte en kijkt uit over een vallei. Vanuit de – verwarmde- infinitypool heb je hier het mooiste uitzicht op. Nadat we bij waren gekomen van de prachtige uitstraling en supergave kamers gingen we richting het restaurant voor het diner. De maaltijd deed niet onder voor de rest van het hotel. Het menu bestond uit supermalse Black Angus rund en kreeft. Hierna kwam het toetje, dat is niet eens te beschrijven. Dit hotel is niet goedkoop, maar iedere cent waard. Ga je naar Oman dan is dit een echte must.

Een nadeel: geen alcohol – zijn ze er mee bezig – maar je mag het wel zelf meenemen en drinken. Het advies: neem een goed flesje wijn mee, want dat is hier zeker op zijn plaats.

Helaas bleven we maar een nachtje in dit hotel; tja, de plicht roept! Nadat we hadden uitgecheckt hebben we een mooie hike gemaakt in de omgeving van het hotel. De weg naar beneden volgde. Halverwege zagen we een autowrak in het ravijn liggen. Het leek een ‘vers’ autowrak, althans zo dachten we. Na een intensief overleg over het wel of niet redden van dit mogelijk naar beneden gestorte medemens, besloten we toch een kijkje te gaan nemen. Zoals een van ons opmerkte: misschien heeft ie z’n portemonnee wel bij zich (uit privacy-overwegingen maak ik niet bekend wie, haha).

Toen we eenmaal op zo’n 10 meter afstand stonden sloeg de twijfel toe, wel of niet gaan kijken? Misschien ligt er echt wel iemand in. Tja, nu staan we er toch. Na een snelle inspectie kwamen we gelukkig tot de conclusie dat er niemand meer in lag. Ook geen portemonnee. Konden we weer helemaal naar boven klimmen, maar wel rustig slapen die avond zonder schuldgevoelens.

The View – A spectacular one

We vervolgden de tocht richting Nizwa. Een van de grotere steden van het land. Eenmaal bij het hotel in Nizwa aangekomen bleken we een dag te vroeg in Nizwa te zijn of er was iets fout gegaan. In ieder geval was onze kamer voor de volgende nacht geboekt. We moesten deze dag bij ‘the view’ zijn. Gelukkig niet heel ver weg. Aangezien we nu toch in Nizwa waren besloten we het fort te gaan bezoeken.

Nederlanders als we zijn, stonden we er dus midden op de dag tijdens het heetste moment in zo’n 38 graden, een fort te bezoeken. Het is een prachtig fort, maar met 38 graden is de lol er snel vanaf. Na een korte inspectie naar de mogelijkheden van dit fort zijn we doorgecrosst naar AL Hamra: the view. Zie hiervoor de foto’s. Leuke anekdote, hier ging ik de zonsondergang filmen. Normaal gaat dat altijd supersnel als je het wilt zien. Nu zaten we daar een half uur met onze camera de zon te filmen, werd het maar niet donker. Het uiteindelijke resultaat is te zien in het filmpje.

De middeleeuwse Geiten markt in Nizwa

Vanuit dit hotel reden we terug richting Nizwa, waar we in het Falaj Daris hotel verbleven. Een van de 3 hotels in Nizwa. Hier is het eindelijk weer gelukt om een biertje te scoren. Smaakt extra lekker na een aantal dagen onthouding in 35+ graden. Nizwa ligt momenteel volledig op de schop en ze zijn alle wegen aan het verbeteren, dus ga je hier binnekort naar toe houd er rekening mee.

De volgende ochtend gingen we naar de geitenmartk. Alsof we 500 jaar terug de tijd in gingen. De mannen lopen rond door de menigte en prijzen hun beste geit aan. De vrouwen staan achter de menigte het geld te tellen. Je moet hiervoor wel echt vroeg op staan, de markt begint om 6:30 uur en is dan op zijn leukst. Naast de geitenmarkt is er ook een soort vogelmarkt waar de kinderen kunnen oefenen met het verkopen. Ze verkopen hier duiven, kippen en eenden. Super leuk om te zien hoe de jonge mannen hier alvast mogen oefenen voor de ‘echte’ markt.

Terug naar Muscat voor een hapje kameel

Nizwa was onze laatste stop voor terugkeer naar Muscat. Vanuit Nizwa rijd je supermakkelijk terug naar Muscat over een nieuwe snelweg. In ongeveer 2 uur ben je in Muscat. We kwamen vroeg in de avond aan in Muscat en hadden hier afgesproken met Ahmed, onze lokale man. Hij nam ons mee uit eten. Lokaal, dit keer echt lokaal. Nadat we met zijn alle shisha’s gerookt hadden, gingen we naar het lokale eettentje. Waar dit keer ook echt Omani Food op de gevel prijkte. We kregen kameel voorgeschoteld. Dit idee was in het begin even wennen, maar na de eerste hap waren we allemaal om. Super lekker. Een echte aanrader dus: Kameel eten. Nog een voordeel, voor mij dan: Je mag het lekker met je handen eten.

In de avond gingen we naar the place to be in Muscat op club gebied. Er zijn bijna geen clubs, dus eigenlijk moet ik zeggen, we gingen naar de enige ‘club’ in Muscat: Rock Bottem. Tja. Naast dat het eruit ziet als Amerikaanse Diner in een hele slechte Amerikaanse B-film, hebben we de avond van ons
leven gehad. Als je (kleine) kinderen hebt kun je hier echt niet naar toe. Deze tent heeft geen ramen of iets waardoor enig contact met de buitenwereld mogelijk is. Thank God. We waren vroeg, rond 22:00 uur maar onze behoefte aan een alcoholische versnapering was wederom groot en we namen deze uitstraling op de koop toe. Na zo’n uurtje hier gezeten te hebben onder genot van de beats van Shaggy’s “it wasn’t me” en “Mr. Boombastic” werd het wat drukker. Er kwamen steeds meer vrouwen – alleen – binnen. De mannen die vervolgens binnenkwamen, kwamen niet voor de muziek, zeg maar. Bleken we dus gewoon in een verkapte hoerentent te zitten. Front row. Voor ieder wat wils, Chinese dames, donkere dames, blanke dames uit Duitsland en lokale outcasts. Alles was mogelijk.

Na een paar biertjes besloten we toch maar te gaan. Er waren net 2 Russisch(e) (ogende) dames binnengekomen, een waarvan je voor- en achterkant niet kon onderscheiden en de ander keek zo boos dat we het niet langer aandurfden. De volgende ochtend gingen we met een lichte kater naar de moskee van Muscat, Ja, wat een contrast. We hebben zo toch geprobeerd onze reis kuis af te sluiten. Alle gekheid bij elkaar is de moskee wel echt iets wat je moet zien in Muscat. Zorg dat je tussen 08:00 en 11:00 uur hier bent, anders is deze gesloten voor niet moslim-bezoekers.

Ik kijk terug op een super mooie reis in een bijzonder – schoon – land. Ik noem schoon, omdat je in Arabische landen normaal gesproken niet over schoon kunt spreken. Oman is echt supernetjes en bovenal veilig!

Dank aan mijn reisgenoten.