Een kort maar krachtig bezoekje breng ik aan San Juan, Puerto Rico. Als decadent onderdeel van het cruisen. Cruisen? Ja, cruisen. Over dit fantastisch reisfenomeen volgt vast nog wel een blog.

Het nadeel van dit reisfenomeen is alleen dat de tijd op een locatie vaak je grootste vijand is. Ook hier voor mij in San Juan. Ik ben er dus vooral voor een indruk. Het eilandje, dat onder Amerikaans bewind valt, doet bij aankomst meteen zijn best om een goede eerste indruk te maken. Van een afstandje ziet het eiland er fantastisch uit. Als we dan ook nog eens de prachtige cruisehaven binnenvaren, zien we ook van dichtbij al de schoonheid van San Juan.

De schoonheid van San Juan

Het hoofdstadje van Puerto Rico is niet groot. Eenmaal het schip verlaten laat een bord met toeristeninformatie zien dat er voor mij genoeg bezienswaardigheden te bekijken zijn in een 5 uurtjes die ik beschikbaar heb. Ik stel mij in elk geval in om naar het fort San Felipe Del Morro te gaan, ten noordwesten van de hoofdstad. Lopend, want – zo geeft de kaart aan -dat is een makkelijke onderneming.

San Juan neemt meteen de laatste twijfels weg, als ik die al had. De straatjes zijn fantastisch mooi met schitterende gekleurde huisjes. Dat Amerika hier een invloed heeft, wordt als snel duidelijk als we hier “gewoon” naar de Subway of Hard Rock Café kunnen. Bij die laatste haal ik meteen een t-shirt voor mijn verzameling. Las Vegas, London, Parijs, New York… Ook San Juan behoort nu tot de collectie.

De schitterende straatjes met de goedlachse en vriendelijke winkeliers wisselen zich af met prachtige pleinen. Af en toe wordt afgeleid door een bezienswaardigheid, wat mijn looproute naar fort San Felipe del Morro steeds vertraagd. Ik weet ook niet waarom ik persé naar dit fort wil, want San Juan heeft er een heleboel. Waarschijnlijk is het keurmerk van het Werelderfgoed datgene wat mij heeft overtuigd. Het feit dat ik overigens mij niets van pleinen en gebouwen herinner, komt wellicht door de haast. De foto’s zijn mijn herinneringen. Gezien het aantal foto’s heeft het allemaal indruk op mij gemaakt.

Via een mooi laatste stukje route over een immens grasveld annex park met schitterende vergezichten over de oceaan, arriveer ik bij mijn doelbestemming: San Felipe del Morro. Dit fort was voorheen een kasteel dat in 1533 werd gebouwd om het eiland te kunnen beschermen. Het eiland heeft een strategisch interessante ligging voor veel doeleinden, daarom was het eiland dan ook zeer gewild. De Puerto Ricanen wisten dankzij de diverse forten zich lang te verdedigen. Zelfs Nederland – toen sterk en machtig in de Caraïben – kreeg in 1625 geen voet aan de grond.

Tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog bezweek dit strategische eiland toch tegen de druk. De Amerikanen veroverden het eiland. Wie denkt dat het daarom op een Amerikaans eiland terecht komt, komt bedrogen uit. De Amerikanen laten hun bewind daar behoorlijk los, wat de identiteit van Puerto Rico geheel terugbrengt naar oorspronkelijke waarden. Je bent hier echt op een Latijns-Caribisch eiland. En hoewel veel Amerikaanse merken vertegenwoordigd zijn op Puerto Rico en er genoeg oude Amerikaanse auto’s rondrijden, zit je toch echt in Latijnse sferen.

Het fort doet mij ondertussen veel goeds. Het leert mij de enorme strijdlust en trots zien van de eilandbewoners die met dikke muren en hoogbouw het eiland wilden beschermen. Indrukwekkend. Sinds 1903 heeft het fort een heuse vuurtoren, wat nu een fijne uitkomst blijkt met de aanwas aan cruiseschepen die dit eiland bezoeken. Het bezoek aan het fort San Felipe del Morro zit er weer op. Ik geniet nog even van het park en de vele blije locals die daar picknicken en spelen. Het uitzicht over de oceaan is adembenemend. Het hoogteverschil zorgt ervoor dat we de cruiseschepen vanaf deze plek in elk geval niet kunnen zien.

Ik loop via de straten en pleinen langzaam weer de heuvel af. Aan de andere kant van het eiland, aan de voet van San Juan popt weer één van de vele pleinen op. Ik heb nog even voordat het diner aan boord van het schip wacht, dus ik besluit samen met een paar reisgenoten nog even het echte leven van San Juan te voelen. Bij de tapasbar Toro Salao nuttig ik nog een heerlijke Caribische cocktail. De zon gaat inmiddels rap onder en de lampjes gaan aan. De warme bries zegt me dat het hier fantastisch is. Modern en toch ouderwets, Amerikaans en toch echt Latijns-Caraïbisch… San Juan heeft in elk geval in korte tijd mijn hartje veroverd.