Selamat Datang, welkom!

Wij snappen nu heel goed waarom mensen gillend wegrennen als Medan, hoofdstad van het noorden, hun startpunt van de reis is. Wat een vreselijk vieze, maar vooral lelijke stad is dit..De straten stinken naar riool, en als je even niet oplet lig je ook letterlijk in het riool! Waar je bij ons in Nederland op moet passen niet op een slak te stappen, zijn het hier de ratten die je moet ontwijken. En de architectuur..het straatbeeld bestaat voornamelijk uit niet-afgebouwde gebouwen.

Nieuwsgierige en vriendelijke mensen

Okay okay, klaar met alle negativiteit 🙂 Er is namelijk iets wat deze stad wél bijzonder maakt, namelijk de lokale bevolking. Medan is een van de weinige grote steden waar je wel oprecht vriendelijk begroet wordt. Wij zijn veelal opgetrokken met de lokale bevolking en hebben de eerste twee dagen letterlijk maar één toerist gezien in de stad.

De mensen hier zijn ontzettend nieuwsgierig en geïnteresseerd in de medemens. Je hoeft totaal geen moeite te doen om een gesprek aan te knopen. Beter gezegd: zij beginnen gewoon een gesprek met jou!

Onze grote vriend Thomas

Ik wil je graag voorstellen aan onze grootste vriend uit de jungle. Hij heet: Thomas. Eigenlijk Thomas-monkey. Echt waar! Thomas-monkey is een apenras dat enkel en alleen op het Indonesische eiland Sumatra voorkomt.

Maar we hadden de 2-daagse jungle tour eigenlijk geboekt, om op zoek te gaan naar nieuwe oranje vrienden in Bukit Lawang, een klein dorpje die je meeneemt in haar jungle bestaan. De tour bracht ons terug in de tijd. Een tijd waar mensen zich nog wassen in de rivier, en waar na 20:00 de stroom uitvalt, waardoor iedereen overgaat op een (nood) aggregaat.

Bij aankomst werden we al blij verrast door alle vrolijke Indo’s die zich hadden verzameld. Ze maakten muziek en dronken er lekker een biertje bij. Het is vrij normaal dat iedereen gitaar kan spelen, maar niet kan zingen. Dit laatste schamen ze zich ook niet voor 🙂 Het gaat tenslotte om de gezelligheid en het samen zijn. Mooi toch??!!

Slapen in de jungle

De jungle tour was nog geen klein kwartier onderweg of de eerste oranje haren vlogen ons al om de oren. Letterlijk, want wat komen de Orang-oetans dichtbij! Prachtige apen, en zo vergelijkbaar met ons mensen. Lange armen en benen, grote voeten met vijf tenen die zich om de takken vouwen. Geweldig!

Orang-oetans zijn heel nieuwsgierig. Met hun grote uitstekende mond zitten op een kleine afstand van ons lekker hun maaltijdje weg te smakken. “Allemachtig prachtig”, zoals de Indonesiërs het zo mooi kunnen verwoorden. Het lijkt net of je echt met een Orang-oetan kan communiceren, alsof ze dezelfde taal spreken. Echt een geweldige ervaring, ondanks de plensbuien die we moesten doorstaan. Acht uur later gingen we doorweekt op zoek naar ons tentje.

Langs een mooie brede rivier staken zes stokken uit de grond, met daarover een groot zeil gespannen. “Is dat onze..tent?” vroegen we de gids. “Yes!” riep hij volmondig 🙂 De komende twee nachten wordt jungle style voor ons, oftewel poepen en plassen in de bosjes, wassen in de rivier, en ’s avonds laat slapen op een dun matje. En om de avond door te komen, gewoon gezellig wat spelletjes spelen. Je zou denken dit een verschrikkelijke ervaring moet zijn geweest, maar het was alles behalve verschrikkelijk! Bukit Lawang bracht ons een mooi avontuur 😀

Weetjes over de Orang-Oetan

• Een Orang-Oetan wordt ook wel een ‘mensaap’ genoemd;
• De naam Orang-Oetan is afkomstig van het Maleise woord ‘Orang Hutan’, wat ‘Bosmens’ betekent;
• Het DNA van de mens en de Orang-Oetan komt voor 96,4% met elkaar overeen;
• Orang-Oetans kunnen hun gesprekken (heel luid!) over 1 kilometer afstand met elkaar voeren;
• Orang-Oetan mannetjes kunnen een armwijdte van ongeveer 2,3 meter hebben;
• Orang-Oetans maken iedere dag een nieuw nest om in te slapen, en hebben een goed bouwkundig inzicht. Dit is ook wel nodig, wanneer je bedenkt dat een volwassen mannetje gemiddeld 80 kilo weegt, en een nest zich op maar liefst 30 meter hoogte bevindt! Een nest wordt in vijf a zes minuten gebouwd;
• Een Orang-Oetan is net als een mens negen maanden zwanger. Daarna draagt ze het jong zo’n 8 jaar bij zich, om het vervolgens vrij te laten. Gedurende deze 8 jaar kan, of zal de Orang Oetan niet opnieuw zwanger raken. Als familie/gezin blijven Oerang-Oetans vaak bij elkaar;
• Als een Oerang-Oetan baby dood wordt geboren, draagt de moeder haar kindje bij zich totdat alle botten uit elkaar vallen. Dit kan oplopen tot wel zes maanden;
• Jonge Orang-Oetans worden veelal gevangen genomen, om als huisdier verkocht te worden. Meestal schieten de jagers de moeder dood om het jong te kunnen vangen;
• Een gids vertelde ons dat de Orang-Oetan vroeger in staat was om de mens te verstaan, echter deden ze zichzelf anders voor. Omdat de Orang Oetan geen zin had om aan het werk gezet te worden deden ze net alsof ze de mens niet konden verstaan. 🙂

Olifanten wassen in Tangkahan

Ja, het was één groot dierenfestijn hier in de jungle, want ook deze grote bullen mochten we wassen, knuffelen en zelfs kusjes geven 🙂 Het leek alsof deze olifanten er ook van aan het genieten waren. Ze genoten van de aandacht (vooral tijdens het wassen), en haalden zo nu en dan grapjes met ons uit! Zo geven ze je met liefde een jungle style douche, en gaven een showtje weg door zichzelf elke keer keer op keer in het water te laten vallen.

Sumatra verslaat Sri Lanka

Sri Lanka stond bij ons op de eerste plek als leukste/mooiste land van Zuidoost-Azië, maar Sumatra (Indonesië) is nu onze lijstaanvoerder. De vriendelijkheid op dit grote eiland is ongekend, natuur wonderschoon en de cultuur is op de meeste plekken nog ècht puur. Alles waar we naar opzoek waren, hebben wij op Sumatra gevonden!

Wil je meer reisavonturen van Shirley lezen, neem dan is een kijkje op haar reisprofiel!