Australie is een land waar Europa bijna anderhalf keer in past(!). Toch bestaat Australië uit ‘maar’ iets meer dan 23 miljoen inwoners. Ongelooflijk he?! In eerste instantie stond Australie niet bij ons in de planning, maar omdat we al enkele maanden door Azië reisden en Australië wel heel dichtbij is, besloten we het avontuur aan te gaan!
Vanaf Bali, waar we op dat moment verbleven, was het slechts twee-en-een-half uur vliegen naar Darwin, een stad in het noorden van Australië. De keuze was dus snel gemaakt, we besloten af te reizen naar het land van de Aboriginals, het land dat officiëel ontdekt werd door de Nederlander Willem Jansz, het land van de boomerangs en didgeridoo’s, maar ook kangoeroes, koala’s, Tasmaanse duivels en Wombats, dieren die je normaal enkel in magazines of op National Geographic ziet 🙂
Aankomst Australie
Daar stonden we dan ineens in Down Under! Na 4,5 maand door Azië te hebben gereisd, voelde het heftig om ineens weer in de westerse wereld te zijn. Een ‘gewone’ schone Europese toilet mét wc papier, wow dit voelde als een ware cultuurshock!
We hadden van te voren in Darwin een camper gehuurd bij Travellers Autobarn, om vervolgens dwars door de Outback, het hart van Australië, en via The Great Ocean Road richting Sydney te rijden. Wat een droomroute! Een route van zo’n 6 duizend kilometer(!), maar met nog ruim zes weken voor de boeg voordat we terug richting Nederland vlogen, hadden we nog alle tijd van de wereld!
Het vinden van een betaalbare plek om met de camper te overnachten was nog een heel karwei. Urenlang konden we geen campingplek vinden voor een schappelijke prijs. We besloten uiteindelijk om de camper te parkeren op de parkeerplaats van een hotel. Damn wat was het heet in die camper! We hadden geen airco, en waren van plan om de volgende dag in ieder geval een ventilatortje te kopen. Het was onze eerste nacht, we waren gebroken en wilden graag slapen. Door de hitte konden we niet in slaap komen en uiteindelijk besloten we om de eerste nacht toch maar in een hotel te slapen..met de camper voor deur geparkeerd! 🙂
De Aboriginals
Als men het heeft over de Aboriginals, dan hebben zij het over de oorspronkelijke bewoners van Australie. Wij keken er enorm naar uit om ze te ontmoeten, iets dat achteraf nogal tegenviel..De eerste ontmoeting met de Aboriginals vond eigenlijk al direct plaats in Darwin. In eerste instantie kregen we niet zo’n goede indruk van de Aboriginals. Eerlijk gezegd stonken ze een uur in de wind en hingen ze maar wat rond in parkjes met een fles alcohol in de aanslag. Ze werken niet en..ik kan zo nog wel even doorgaan.
Dit gezien hebbende, ga je al snel een oordeel vellen. Achteraf hadden we hier spijt van, want achter deze Aboriginals zit een heel aangrijpend verhaal! Voordat we de Outback in reden, hadden we twee Australische mannen ontmoet, die enorm veel respect voor de Aboriginals bleken te hebben. Dit was voor ons hét moment om meer te weten te komen over de oorspronkelijke bewoners, dus begonnen we wat info in te winnen.
Het was ongelooflijk om te moeten horen hoe de blanke Australiers de cultuur van de Aboriginals letterlijk hebben afgepakt, zonder ook maar ergens rekening mee te houden. De Aboriginals leefden tot voor kort echt nog in het stenentijdperk. Ze leefden in grotten en maakten 100% gebruik van de natuur.
In de grote steden langs de Australische kust is het nog maar 300 jaar geleden dat de Aboriginals in aanraking kwamen met de Westerse beschaving, maar in de outback is dat slechts 150 jaar geleden(!!) In een heel korte tijd heeft deze bevolking dus een enorme omschakeling moeten maken, die normaliter duizenden jaren vraagt.
Dat deze mensen stinken heeft dus alles te maken met hun cultuur, want zichzelf wassen behoort nog steeds niet tot hun gewoonten. Dat de aboriginals in het gras zitten te ‘hangen’, was puur voor het sparen van energie in de bloedhitte en een uitgelezen moment voor de mannen en vrouwen (die overigens strikt gescheiden van elkaar zitten) om elkaar te onderwijzen.
En het in Australië welbekende alcohol probleem van vele Aboriginals, is niet iets waar we positief tegenaan kunnen kijken. De meeste Aboriginals met drankproblemen, die je tegenkomt in de grote steden, zijn veelal verbannen uit hun gemeenschap, waardoor ze bestempeld worden als ‘uitschot’.
Verder hebben wij helaas geen contact kunnen leggen met de Aboriginals. Het is überhaupt moeilijk om contact met ze te maken, maar op het moment wij steeds nieuwsgieriger werden naar hun cultuur en gewoonten, kwamen we ze niet meer tegen tijdens onze reis.
De Outback en spirituele rotsformaties
Van de outback verwacht je één rechte, eindeloos lange snelweg over rode lege vlaktes..toch? Nou, dat beeld klopt niet helemaal. Althans niet tussen eind maart/begin april toen wij er reden. Het grootste gedeelte rijd je over dorre vlaktes, met veel droge struiken en lege bomen. Enkel in het noorden rijd je nog langs veel groene gebieden.
Onze eerste bestemming was Litchfield National Park. Eigenlijk stond Kakadu National Park op de planning, maar dit werd ons afgeraden in verband met de cycloon ‘Nathan’ die onderweg was richting Kakadu en Darwin. Dat advies hebben we dus maar netjes gevolgd en niet in de wind geslagen 😉
Litchfield National Park
Litchfield National Park is een lang en breed natuurpark waar je eindeloze wandelroutes hebt, maar waar je ook gewoon per auto van highlight naar highlight kunt rijden. Litchfield National Park beschikt over een paar mooie watervallen, en tijdens dit seizoen was het bij één waterval verboden om te zwemmen. Dit in verband met jawel..krokodillen!
Vanuit Litchfield National Park zijn we doorgereden naar Katherine, een redelijk grote stad waar we eigenlijk weinig gevoel bij hadden achteraf. Dit kwam mede door de regenval, waardoor alle wegen naar de mooie highlights waren overstroomd en de weg er naar toe geblokkeerd was. We zijn vervolgens doorgereden naar het kleine dorpje Daly Waters. Hier kregen we al wel echt een outback gevoel van. We werden op een leuke manier ontvangen en schoven direct bij een paar local, die ons meer vertelden over de Outback en de Aboriginals. En ohja, dat het in de Outback normaal is om als vrouw je ontblote borsten te laten zien aan voorbijrijdend vrachtwagenverkeer..ik laat in het midden of ik dit ook gedaan heb 🙂
Karlu Karlu
Na Daly Waters besloten we om rechtstreeks door te rijden naar Tennant Creek, een afstand van zo’n 700 kilometer. Onderweg kwamen we vele dierlijke slachtoffers langs de wegen tegen, waarvan het overgrote deel kangoeroe’s en dingo’s. De roofvogels kwamen er in volle getale op af om ervan te eten. Heel triest om te zien, maar de natuur is hard.
Een paar kilometer voorbij Tennant Creek kwamen we bij de eerste grote highlight: de Devils Marbles, door de Aboriginals ook wel ‘Karlu Karlu’ genoemd. De Devils Marbles is een grote verzameling rode granieten rotsblokken die in haast onmogelijke posities staan geformeerd. Het lijkt haast buitenaards, waardoor het ook niet vreemd is dat dit gebied door de Aboriginals als één van de spirituele plekken wordt gezien.
De Devils Marbles zijn miljoenen jaren geleden ontstaan, toen een opleving van gesmolten gesteente het aardoppervlak bereikte. In de granieten blokken ontwikkelde zich horizontale en verticale scheuren die zich splitsten in vele rechthoekige blokken. In de loop van miljoenen jaren deed erosie zijn werk, zoals hij dat altijd doet: hij haalde de randen weg. Dit proces kun je terug vinden als je langs de Marbles loopt. Sommigen hebben nog steeds de oorspronkelijke rechthoekige vormen, en sommige zijn volledig afgerond. Mocht je de geschiedenis achter het verhaal en het ontstaan van Devils Marbles willen weten, zoek dan is de filosofie van de Aboriginals hierover op. Echt super interessant!
Het hart van Australië: Alice Springs
Door naar het hart van Australie, Alice Springs! We zijn nu echt tot de kern van Australie gekomen. Dieper het binnenland in kan niet! Dat geeft dan wel weer een heel bijzonder gevoel 🙂
Ohja, in Alice Springs zijn we voor het eerst uiteten geweest bij..McDonald’s! Vanuit Alice Springs gaan er een aantal wegen naar de Ayers Rock, door de Aboriginals ook wel ‘Uluru’ genoemd. En ja, voor deze rots hebben wij in totaal (bijna) 4000 kilometer afgelegd(!. Dit is namelijk dé highlight van de Outback.
Vanaf Alice Springs is het nog steeds ongeveer 700 kilometer rijden om bij Uluru te komen. Je kunt er ook voor kiezen om tussendoor ook nog de Kings Canyon te bezoeken. Wij besloten echter om rechtstreeks naar Uluru te rijden. Op de weg naar Uluru wordt het zand steeds roder en krijg je eindelijk het ware gevoel dat je door de Outback aan het reizen bent. Op een afstand denk je stiekem nog: ok, is dat Uluru?
Op weg naar Adelaide, Melbourne & Sydney
Eigenlijk waren we nu een beetje klaar met de Outback. Duizenden kilometers rijden en onderweg zo weinig tegenkomen, we wilden nu het liefst rechtstreeks naar Port Augusta rijden, met één tussenstop in Cooper Pedy.
De twijfel sloeg toe..we konden onze draai niet vinden, en vonden deze lange route door de Outback een beetje saai. Ook voelden we ons beperkt in onze vrijheid. Financiële vrijheid eigenlijk, iets dat we na maanden door Azië te hebben gereisd, hier in Australië misten. ALLES is hier zo ontzettend duur. We besloten het toch nog even aan te kijken en door te rijden tot aan Adelaide, onze eerste grote stadsbezoek langs de zuidkust).
“Australië geen land waar wij een warm gevoel van kregen”
In Adelaide hadden wij onze eerste stedentrip in Australië. We vonden het lastig om hier onze weg te vinden, omdat dit voor ons eigenlijk een onbekende stad was. We kenden het van naam, maar wat er verder te doen was wisten we niet.
Normaal gesproken als je een stedentrip onderneemt, weet je van te voren wat je graag wilt zien. Dit gevoel ontbrak dus een beetje bij ons. Slechte timing, want we hadden al zo onze twijfels en dit gevoel werd hierdoor enkel nog maar versterkt. Dezelfde avond nog hadden we de knoop doorgehakt: Australië was een ervaring opzich, maar door verschillende factoren niet een land waar wij een warm of speciaal gevoel van kregen.
Misschien kwam het doordat we de maanden voor onze reis naar Australië door Azië gereisd hebben en daardoor teveel zijn gaan houden van de Aziatische levensstijl. Voor velen wellicht een vreemde gedachte, maar dit was nou eenmaal ons gevoel..Ook voor ons een enorme teleurstelling natuurlijk!!
We besloten om nog een paar dagen proberen te genieten van Melbourne en Sydney, om vervolgens richting Kuala Lumpur (Maleisië) te vliegen om daar nog een paar weken te blijven.
Melbourne
Melbourne viel bij ons erg in de smaak! De stad geeft je een magisch gevoel vanwege de mooie skyline die je tegemoet rijdt. Melbourne is een compacte stad met veel historische en moderne gebouwen. Omdat we toch een beetje teleurgesteld waren, maar tegelijkertijd wilden vieren dat we weer terug gingen naar ons thuis ‘Azië’, hadden we onszelf getrakteerd op heerlijke sushi!
Sydney
Sydney is zeker een stad waar wij ons thuis konden voelen. Er hangt een goede sfeer, alles is makkelijk te bereiken met het openbaar vervoer, en je kunt velen verschillende kanten op. In eerste instantie zijn we richting Bondi Beach gegaan. In veel reisgidsen wordt het al gezegd, Bondi Beach is hét strand van Australie.
Toch vonden wij achteraf dat Manly Beach meer credits verdiende! Super gezellige winkelstraatjes richting het strand vol met sieraden-en-kunst kraampjes, waar je ook nog een adembenemde show van een 14-jarige straatmuziekant kunt bewonderen. Wat een gouden strotje heeft die knul!
We hebben daar samen zeker driekwartier tot een uur zitten genieten. Aan het eind van die middag zijn we terug naar de pier gelopen waar ze een paar trendy restaurants hebben langs het water. Hier kun je heerlijk genieten van een wijntje en biertje, en zie je de mooiste vrouwen voorbij lopen!
Een paar uur later hebben we de ferry gepakt en het welbekende Opera House en de indrukwekkende Harbour Bridge hebben wij natuurlijk niet overgeslagen! Sydney is zeker een stad waar wij met plezier op terug kijken!
Ik hoop met mijn reisverhaal niemand te hebben ontmoedigt om Australië te bezoeken. Reizen is ontdekken. Reizen is ervaren. Reizen is delen. En elke ervaring is voor iedereen weer anders!
