En dan is het zover.. na maanden van voorbereiding is dan de grote dag daar. Klaar voor een zes maanden durend backpack-avontuur aan de andere kant van de wereld. Down Under we go! Hebben de Ozzies echt de “no worries” mentaliteit? Stikt het er echt van de kangoeroes? En zijn die koala’s echt zo schattig als ze er uit zien? We gaan het binnen nu en snel te weten komen.
Welkom in Australië
Om toch niet helemaal op onszelf aangewezen te zijn (ik reis samen met een goede vriendin) hebben we gekozen voor een groepsreis via Australian Backpackers, inhoudend dat je de eerste vijf dagen begeleid wordt door twee reisleiders. Daarbij word je ook geholpen met bijvoorbeeld het openen van een bankrekening en het kopen van een auto voor diegenen die dat willen.
Na onze families en vrienden uitgezwaaid te hebben, enigszins met een brok in de keel en wat vochtige oogjes, is het tijd om in te stappen in de B747 van China Airlines. Het voelt als een uit de kluiten gewassen schoolreisje voor iemand die nooit verder dan Gran Canaria is geweest.
Sydney
Na aankomst in Sydney (we zijn inmiddels 24 uur en twee stop-overs in Bangkok en Taipei verder) worden we opgewacht door onze reisleiders voor de komende vijf dagen. Een zeer prettig gevoel van thuiskomen, overvalt me. De andere kant van de wereld voelt gelijk zeer vertrouwd. Om gelijk iedereen te laten beseffen dat we er toch echt zijn, worden we gelijk getrakteerd op een mooi uitzicht op het Opera House en The Harbour Bridge. We zijn er. Het avontuur kan beginnen!
Onze groep is een geweldige groep jongeren. Allemaal in voor waarschijnlijk de meest fantastische tijd van hun leven. Lang leve de vrijheid! Een naar snel blijkt zeer hechte groep.
Na vijf geweldige dagen van acclimatiseren, waarbij we onder andere ook een bezoek hebben gebracht aan het Olympisch Park van de OS in 2000, is het voor iedereen het moment aangebroken om hun eigen pad te kiezen. Ook wel eng… nu zonder begeleiding.. waar begin je??
Canberra
We besluiten om vanuit Sydney naar Canberra af te reizen, de hoofdstad van Australië. Er werd ons al verteld dat er niet heel veel te beleven valt, maar toch sta ik er op deze stad te bezoeken, puur en alleen om het feit dat het de hoofdstad is. En inderdaad… er valt niet veel te beleven. Omdat men vroeger niet kon beslissen of Sydney of Melbourne de hoofdstad moest worden, is besloten om in het midden van deze twee steden een nieuwe stad te bouwen die als hoofdstad zou moeten fungeren.
En zo werd Canberra geboren. Een naar mijn idee ietwat sfeerloze stad die alleen een bestuurlijke functie heeft. Snel maar door dan. Volgende stop: Melbourne. Een stad waarbij als de naam valt mijn tennishart sneller gaat kloppen… De stad van de Australian Open!
Melbourne
Melbourne lijkt vrij veel op Sydney. Een zeer moderne metropool waar alle grote multinationals inmiddels hun vestigingen hebben geïnstalleerd. Op elke hoek van de straat is een Starbucks te vinden, evenals de Subway. Overal zie je zakenmensen, drukke wegen, straatmuzikanten, modieuze jongeren in de laatste trends van nu. Hier bruist het van de energie!
Helaas is de Australian Open net afgelopen, maar een bezoek aan het park is iets wat toch echt op m’n bucket list staat. Tot mijn geluk is er de mogelijkheid om voor zo’n $10,- een rondleiding te krijgen. Geweldig om te zien waar de spelers vertoeven, van de fitnessruimte tot de kleedkamers, alles werd laten zien.
Een ding valt me op: De Australiërs zijn trots op hun land en op hetgeen wat ze te bieden hebben. Vol enthousiasme wordt er van alles verteld, iedereen is behulpzaam en veel kan of mag. Waar je in Nedeland het zelf maar moet uitzoeken als je bent verdwaald, bieden de Ozzies zelf hun hulp aan. Een openbaring! (Heb je het echt tegen mij??) Zo kan het dus ook!
Vanuit Melbourne boeken we de “Great Ocean Road”-tour. Deze prachtige route loopt van Melbourne tot Adelaide en is zeer de moeite waard! De eerste kennismaking met wildlife is een feit. Kangoeroes, koala’s en slangen. Een vinkje op de bucket list! We maken een prachtige helikoptervlucht over de 12 Apostelen. Even Googlen 🙂
Adelaide & Kangaroo Island
Eenmaal aangekomen in Adelaide installeren we ons weer in een hostel. Het blijf toch wel een gedoe hoor.. tas inpakken, tas uitpakken. Echter word je wel steeds creatiever met het inpakken van al je meuk.
In Adelaide boeken we onze volgende trip: Kangaroo Island. En de naam zegt het al… er zijn er hier veel. Alsook de koala’s. Gaandeweg wordt mijn beeld van de koala steeds minder positief. Ze verstoppen zich goed, zitten nooit goed voor je camera en echt knuffelbaar zijn ze ook niet. Mocht je de kans krijgen om er eentje vast te houden: Don’t move, want ze zetten hun vlijmscherpe nagels in je vast. En een bezoek aan een echte Ozzie EHBO post staat vast niet op je to-do-list.
Anyway, Kangaroo Island dus. Een tweedaags bezoek. We pakken de boot van Cape Jervis naar Penneshaw. We hebben een autootje gehuurd om dit eiland zelf te gaan verkennen. Geen verharde wegen, weinig verkeer, dus perfect om je reiskunsten voor de allereerste keer op de linkerweghelft uit te proberen. Even wennen hoor. Meer dan een keer toch weer de ruitenwissers aangezet in plaats van de richtingaanwijzer, want ja: ook die zitten omgedraaid. En hoe ga ik straks in de grote stad een rotonde nemen? Nog maar even niet aan denken…
Er valt veel te zien op dit niet bijster grote eiland. Mooie uitzichten, veel zeeleeuwen zijn op de kliffen te bewonderen (Admirals Arch) en we hebben een bezoekje aan een eucalyptusfarm gebracht.
Na een overnachting op Kangaroo Island keren we terug naar het vaste land en maken we ons op voor mijn hoogte punt van deze reis: de outback tour!
Outback
In eerste instantie ietwat huiverig… de outback, daar is toch niks? Waar slaap je dan? En zijn daar slangen? Spinnen? Ander ongedierte? En wat als ik naar de wc moet? Hoewel ze er niet zijn, zag ik aardig wat beren op de weg. Maar deze kampeerbarbaar raadt het iedereen aan. Het is echt f*cking amazing.
In de vroege ochtend worden we door onze gids Ian opgehaald met onze 4WD. Een uitermate aardige, jonge gozer. Een 100 % Ozzie die vol passie vertelt over de natuur, het land, de cultuur. Onze groep is mooi gemixt. Drie Nederlanders, een Canadees, drie Britten, twee Duitsers en twee Australiërs. Het wordt al gauw een hechte groep. Al mijn vooroordelen over de outback kan ik al snel van tafel vegen. Er is zoveel te zien. Uiteraard de droge, uitgestrekte vlaktes. De ultieme “middle of nowhere” plekken. Maar ook heel veel groen. Zelfs water kom je er tegen.
We bezoeken Uluru (de welbekende rots van Australië “Ayers Rock”), Kata Tjuta en de Olga’s. Drie prachtige National Parks die een wandeling meer dan waard zijn. Ian vertelt eeuwenoude verhalen over de Aboriginals, de oorspronkelijke bewoners van Australië. De meeste grond behoort nog steeds toe aan de Aboriginals!
Het slapen is een ervaring op zich. Geen matrasjes of tentjes. Je slaap met je eigen slaapzak in een grotere slaapzak, de zogenaamde swag. Kijkend naar een “sky full of stars” en een knapperend haardvuurtje is het elke avond makkelijk wegdromen. En die angst voor slangen of dingo’s midden in de nacht, die neem je op de koop toe!
Ook de wc-angsten blijken ongegrond. Er zijn genoeg plaatsen waar even een sanitaire stop gemaakt kan worden. Regelmatig passeren we iets van een tankstation of koffiehuis/restaurant waar je steevast gebruik maakt van het toilet, ook al hoef je niet zo nodig. Want stel dat je straks moet en er is niks in de buurt.
We passeren Oodnadatta, de droogste plek van Australië. Ian maakt de opmerking dat ons nu niets moet overkomen aangezien de dichtstbijzijnde artsenpost op zo’n 500 kilometer ligt. Fijn om te weten. Overnachten doen we onder andere bij het geografische hart van Australië. Ergens in de gigantische zandvlakte staat een eenzame paal met Australische vlag: Het exacte midden van dit continent. Een bijzonder moment!
Na 10 dagen in de middle of nowhere, slapen in de open lucht, koken op een haardvuur en waarbij alles bedekt is geraakt met een mooi oranje laagje stof, zijn we aangekomen op het eindpunt: Alice Springs. Een feestavond die ons nog lang in het geheugen gegrift zal staan was een passend eind van deze fantastische ervaring.
Mijn reis gaat vanaf hier verder naar Darwin, Broome, Exmouth en Perth. Maar daarover meer in het vervolg.
